Deze constructie dateert uit de periode 1880-1900. Zij vertoont de voornaamste kenmerken van de neogotiek, die een invloed heeft gehad op talrijke godsdienstige gebouwen in onze hoofdstad: metselwerk in ongepleisterde rode baksteen, sterk hellende geveltoppen en raamlijsten in uitgehouwen steen. De originaliteit van deze voormalige kerk van Sint-Franciscus-van-Assisi zit niet in de zeer nadrukkelijke symmetrie van de straatgevel, maar in de drie opmerkelijke rozetvensters, elk in een blinde spitsboog in metselwerk, inspringend ten opzichte van de hoofdgevel. Vier steunmuren – de buitenste wat lager dan de binnenste – geven duidelijk de grenzen aan tussen de middenbeuk en de zijbeuken.